De toezichthouder van Adyen is De Nederlandsche Bank (DNB). De ruimte die DNB geeft, bepaalt hoeveel winst de onder zijn toezicht staande instellingen maken. Mede daarom moet de toezichthouder boven iedere verdenking verheven zijn. Van oudsher was een lid van het Koninklijk Huis lid van de raad van commissarissen van DNB. Kroonprins Willem-Alexander werd dat al op 32-jarige leeftijd. Die benoeming was niet gestoeld op zijn kennis van de financiële sector. Tijdens de kredietcrisis realiseerde men zich dat vorst en toezichthouder geen verstandige combinatie was. In juni 2009 zei een meerderheid in de Tweede Kamer dat Willem-Alexander terug moest treden. Premier Balkenende en minister van financiën bos zagen daar geen reden toe, maar in 2010 vertrok de toenmalige kroonprins toch uit de raad van commissarissen van DNB. Bij de beursgang van Adyen bleek mevrouw Mabel van Oranje een van de (verkopende) aandeelhouders te zijn. Zij is de weduwe van prins Friso.

Dat het voor een start-up die zo afhankelijk is van de toezichthouder van belang is om iemand aan zich te binden die nauw verbonden is met het Koninklijk Huis, is evident. Ook al is het iemand van wie premier Balkenende ooit zei dat zij onwaarheid had verteld. Adyen is naar de beurs gebracht door General Atlantic Partners. Dit investeringshuis verrijkte de Amsterdamse beurs lang geleden met Baan Company. Die onderneming kocht omzetgroei – en daarmee beurswaarde – en schermde met namen van grote klanten als Boeing. Adyen schermt ook met grote namen, maar haalt klanten zoals eBay binnen door ze aandelen in Adyen aan te bieden. De beurswaarde van Baan was ooit hoger dan die van Heineken. Die van Adyen oversteeg onlangs die van ABN Amro. Een bel rinkelt.

Dit is een column van Paul Frentrop, expert op het gebied van corporte governance.